UTF-8, herhangi bir Unicode karakterini temsil edebilen çok baytlı bir kodlamadır. ISO 8859-1, ilk 256 Unicode karakterini temsil edebilen tek baytlık bir kodlamadır. Her ikisi de ASCII'yi tamamen aynı şekilde kodlar.
Wikipedia her ikisini de oldukça iyi açıklıyor: UTF-8 vs Latin-1 (ISO-8859-1). İlki değişken uzunluklu bir kodlamadır, ikincisi ise tek baytlık sabit uzunluklu bir kodlamadır. Latin-1 Unicode karakter setinin sadece ilk 256 kod noktasını kodlarken, UTF-8 tüm kod noktalarını kodlamak için kullanılabilir. Fiziksel kodlama düzeyinde, yalnızca 0 - 127 kod noktaları aynı şekilde kodlanır; 128 - 255 kod noktaları, Latin-1 ile tek bayt iken UTF-8 ile 2 baytlık dizi haline gelerek farklılık gösterir.
ISO-8859-1 1980'lerden kalma eski bir standarttır. Yalnızca 256 karakteri temsil edebilir, bu nedenle yalnızca batı dünyasındaki bazı diller için uygundur. Desteklenen birçok dil için bile bazı karakterler eksiktir. Bu kodlamada bir metin dosyası oluşturursanız ve bazı Çince karakterleri kopyalayıp yapıştırmayı denerseniz, garip sonuçlar görürsünüz. Yani başka bir deyişle, bunu kullanmayın. Unicode dünyayı ele geçirdi ve UTF-8, bazı eski nedenleriniz olmadıkça (her şeyle uyumlu olması gereken HTTP başlıkları gibi) bugünlerde standartlar.